vrijdag 24 februari 2012

Voetverwarming en bevroren poot

25°C verschil in 2 weken tijden. van -11°C naar +14°C. Dat betekent terug in T-shirt en cabrio style rondcrossen met de velomobiel. Ook de snelheid vaart er wel bij. Dus hoog tijd voor het laatste winterbericht over koude tenen en bevroren poten.

Voetverwarming
De winterperiode betekend koude voeten. Iedere fietser kent wel het gevoel van tintelende tenen die geleidelijk overgaat in stekende pijn om uiteindelijk te leiden naar gevoelloze tenen. Ik zoek al een paar jaar naar een degelijke oplossing. Dikkere kousen, dikke schoenen, overschoenen. De beste oplossing tot heden was een velomobiel + overschoenen. Tot -2°C is een uurtje fietsen fijn, langer fietsen en koudere temperaturen geven terug koude tenen. Ik had het geluk dat ik tijdens de koudegolf van paar weken terug geen -10°C moest trotseren maar mocht verbouwen thuis.

Ik stootte dan toevallig op een paar 2dehands Mematec Heat Vario Plus Allround XXL verwarmde zolen voor de schappelijke prijs van 50€.
Na 2 ritten met gemiddeld koude temperaturen (-2°C) ben ik er van overtuigd dat de zolen bij langere tochten bij gemiddeld koude temperaturen of bij extreme koude temperaturen hun nut zullen bewijzen. Maar dat zal wachten worden tot volgend jaar.

Bevroren poten
Bij vertrek op het werk en een temperatuur van -5°C merk ik een paar weken terug dat mijn mango+ scheef staat. Geen lekke band deze keer maar een bevroren veerpoot vooraan. Na het opwarmen in de garage veert hij terug een beetje maar helemaal mooi veert hij niet meer. Het wordt alleen maar erger en de volgende ritten zijn zonder vering aan 1 kant wat zorgt voor extra lawaai in de fiets.

Ik vrees voor  demontage en het uiteennemen van de rechter poot. Maar eerst probeer ik toch nog eens met een goeie spuit siliconen olie bovenin de poot. Stilletjes komt er terug beweging in en na de eerste tocht veert de boel terug zoals het hoort. In de toekomst toch iets beter smeren is dus de boodschap.

woensdag 15 februari 2012

g#@dver!&mme

Gisterenmorgen rijd ik naar het werk het gaat wel erg traag bergaf: 27km/u waar ik normaal 45 rijd.
Ik sta lek, en dan nog onderweg, dat is nog maar de 3de maal. Met een totaal van 12 lekken op 12.000km. Het is geen -10°C meer en geen regen, dus het dat is al positief.

Ik parkeer me mooi langs de weg, controleer de buitenband maar vind niets (in het donker is dat nogal moeilijk en mijn helmlicht laat het afweten)
Ik leg een nieuwe binnenband op en zie dat de buitenband niet mooi gecentreerd ligt. Ik doe het wel goed op werk denk ik. 200m verder schiet de band van de velg en ontploft met een luide knal en een luide g#@dver!&mme volgt.
Nog een nieuwe binnenband erop en met 20 min vertraging kom ik aan op het werk. Ik plak de kapotte binnenband zodat ik een reserveband heb voor de terugrit. En dat blijkt nodig, na 15km sta ik weer stil met een platte band. Na grondige controle vind ik 2 stukjes glas in de talloze putjes van de buitenband.
g#@dver!&mme denk ik, want mijn grote fietspomp staat nog op het werk. Ik wilde ze in mijn fiets stoppen maar had er geen plaats meer voor.

Leg ik de reserveband op en die blijkt ook lek. Ik plak hem maar er blijken 2 gaten in te zitten. Voor de 3de maal volgt een g#@dver!&mme want ik heb geen plakkers of reservebanden meer.
3 kilometer verder en 6x bandje blazen vind ik een lokale fietsenboer die me met een 20inch bandje terug op weg helpt. Met 45min vertraging en een minder goed humeur kom ik thuis aan.

Thuis bevoorraad ik me met 3 binnenbanden, plakkers en 2 splinternieuwe marathon green guard buitenbanden. De voorste buitenbanden hebben na 10.000km wel hun geld opgebracht.

Vandaag over de middag vervang ik de versleten marathon banden, bekijk ik de lekke binnenbanden en vind maar in 1 band een lek. Blijkt dat ik gisteren gewoon de kapotte buitenband heb uitgehaald en terug heb opgelegd. Stom van me. Er volgen terug een paar keer g#@dver!&mme want dat is me paar jaar terug ook al keer voorgekomen met mijn koersfiets, en dan is mijn vrouwke mij komen oppikken.